Alcatraz

Vrijdag 16 juni.
Alcatraz.
Op tijd er uit, pak melk gekocht en met de cruesli die we nog hadden, op de kamer ontbeten, want we hadden weer een hotel zonder ontbijt. (wel 34 $ parkeerkosten per nacht, maar vooruit)
We hadden via de reisorganisatie al kaartjes, en we hadden ook precies berekend hoe we met de "hop on, hop off" bij Pier 33 konden komen, het vertrekpunt van de boot naar Alcatraz. We hebben inmiddels een beetje een haat/liefde verhouding met de hop on, hop off, want hij komt te laat, hij komt niet of hij rijdt niet de geplande route. Dat laatste deze keer ook en gelukkig had ik het door, dus konden we er op tijd uit, anders hadden we aan de verkeerde kant van de stad gestaan. En kom dan nog maar eens op tijd. Dus taxi gecharterd en voor een paar dollar stonden we voor Pier 33. Er vaart ieder half uur een boot naar het eiland en het is nog geen 10 minuten varen.
Op het gevangenis-eiland, wereldberoemd en ook weer bekend van meerdere speelfilms, wordt je door de celblokken geleid met een koptelefoontje op met Nederlands commentaar, van gevangenen en cipiers. Echt heel gaaf. Je ziet hoe de gevangenen geleefd hebben, hoe de bewakers leefden, en hoe het regime er aan toe ging. Het was geen pretje. Er was ook een nog levende "inmate" (bewoner) aanwezig, die van 1957-1960 zelf vast gezeten had in Alcatraz. Hij had een keer een auto gestolen en zat eerst in een andere gevangenis, maar omdat hij probeerde te ontsnappen, werd hij naar Alcatraz overgeplaatst, want daar kon niemand ontsnappen. Althans die legende leefde. Uiteindelijk zijn er in 1962 wel drie gevangenen spoorloos verdwenen. Jaren later bleken die in Zuid-Amerika een boerenbedrijf te zijn begonnen.
Het was echt supergaaf en na heel veel foto's, ook van de Skyline van San Francisco, weer met de boot naar het vaste land.
Het rondje met de bus afgemaakt, weer langs de brug, de MACYs en dezelfde goeie Chinees.
Op weg naar het hotel nog twee zwervers wat geld gegeven. De één zat in een rolstoel en de ander lag voor lello op de grond. Je kan het niet over je hart verkrijgen alsmaar stoïcijns door te lopen. Toen we verderop overstaken en omkeken, was die ene opgestaan en hij duwde zijn maat in de rolstoel naar de overkant. Kennelijk op weg van het geld iets te kopen. We wilden ze eerst nog volgen, om te kijken of ze geen drank gingen kopen, want Astrid had nog zo gezegd, dat ze er iets gezonds van moesten kopen. Dat hebben we maar niet gedaan.
San Francisco is werkelijk een prachtige stad, maar wel met een enorme schaduwkant.